Złoty Stok - mapa Polski, położenie, plan miasta, opis i zdjęcia

Złoty Stok miasto w woj. dolnośląskim, w powiecie ząbkowickim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Złoty Stok.

Miasto położone u podnóża Gór Złotych, przy granicy Czechami, przy drodze drodze krajowej nr 46 będącej jedynym wjazdem od wschodu do Kotliny Kłodzkiej.

Średniowieczna osada górnicza (ślady ekspoatacji złota z Xw.) powstała w związku z wydobywaniem w okolicy złota; prawa miejskie w 1334 roku. Miasto należało do Piastów Śląskich, a od 1392 r. pod zwierzchnictwem Czech.

Według opinii wielu badaczy czeskich, niemieckich i polskich górnictwo w okolicach Złotego Stoku ma ponad 1000-letnią tradycję, choć nie zachowały się już pisemne przekazy historyczne potwierdzające istnienie robót górniczych na tym obszarze przed XIII w.

Podczas wojny 30-letniej Złoty Stok wiele ucierpiał.

W 1638 roku kolejny pożar zniszczył ratusz, kościół ewangelicki i 60 domów. Ogień pochłonął mapy i rejestry wielu istniejących kopalń jak również dokumenty miejskie.

Na początek XVI w przypada szczytowy rozkwit górnictwa i hutnictwa złota oraz samego miasta. O gwałtownym ich rozwoju świadczy zainteresowanie najpoważniejszych wówczas w Europie domów handlowych i spółek górniczo-hutniczych (Turzonów, Welsów, Imhoffów i Fuggerów z Augsburga).

W roku 1529 w Złotym Stoku czynnych było 145 kopalń i kilkanaście małych hut. Dwadzieścia lat później w latach 1545 - 1549 liczba kopalń wzrosła do 190, ilość wydobytej rudy przekroczyła 30 000 t, a roczna produkcja złota wynosiła ok. 60 kg (max. 140 kg), co stanowiło ok. 8% produkcji złota w Europie.

W 1520 roku miasto otrzymało nowo zbudowaną mennicę w formie masywnego i bezpiecznego budynku istniejącego do dziś.

Po wojnie husyckiej rada miejska stosunkowo szybko przeszła na wiarę luterańską, a miejski kościół parafialny przebudowany w 1517 roku, stal się zborem ewangelickim. (Aż do końca 1945 roku nosił on nazwę Św. Salwatora). Ponowna jego przebudowa nastąpiła w XIX wieku.

W 1583 roku zbudowana została kaplica cmentarna, którą katolicy z racji animozji protestantów zmuszeni byli użytkować jako swój kościół (Św. Trójcy) od 1708 r. Ponieważ w ciągu kilkudziesięciu lat stosunki wyznaniowe mieszkańców Złotego Stoku zmieniły się (ok. 80% mieszkańców było katolikami) dlatego też w ciągu niespełna 2 lat (1877 - 78) społeczność miasta wzniosła kościół parafialny w stylu neogotyckim.