Szubin - mapa Polski, położenie, plan miasta, opis i zdjęcia

Szubin to miasto w woj. kujawsko-pomorskim, w powiecie nakielskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Szubin. Położone jest na Nizinie Gąsawskiej nad rzeką Gąsawką, należy do najstarszych miasteczek ziemi pałuckiej.

Za założyciela miasta i parafii, wydzielonej z parafii słupskiej, uważa się znanego możnowładcę Sędziwoja z Szubina z rodu Pałuów. Fundacja kościoła datawana jest na lata 1361-70. Sędziwój wzniósł w Szubinie potężny zamek (dziś w ruinie). Współwłaścicielem Szubina był w tym czasie brat Sędziwoja - Świętosław.

Pierwsze wzmianki historyczne o Szubinie pochodzą z 1365 r. Datę tę przyjmuje się jako data powstania miasta.

Miasto Szubin powstało obok zamku po prawej stronie Gąsawski. Pierwszymi jego mieszkańcami byli rzemieślnicy, którzy ze skór licznych w okolicznych puszczach zwierząt szyli dla mieszkańców zamku odzienie (korzuchy) zwane „szubami” - stąd prawdopodobnie pochodzi późniejsza nazwa Szubin, która powstała dopiero w XVI wieku.

Sędziwój mógł nadać miastu swój herb - Topór, który jeszcze po jego śmierci w 1406r. znalazł się na pieczęci, którą wdowa po nim uwierzytelniła list skierowany do rady Torunia. Jednak w XIV i I połowie XV wieku nadania miastom szlacheckim własnego herbu przez właściciela należały do rzadkości.

Szubin był niegdyś miastem szlacheckim i poza zamkiem nie posiadał murów obronnych. Przy końcu XIV wieku dziedzicami Szubina zostali Łabiszyńscy, później - aż do XVII wieku - Czarnkowscy. W roku 1645 właścicielem Szubina był Krzysztof Opaliński, który nadał miastu liczne przywileje.

Szubin i Ziemia Szubińska zapisały się chlubnie w kartach historii ruchów wolnościowych. Mieszkańcy Szubina brali czynny udział w powstaniach: kościuszkowskim, listopadowym i styczniowym. W 1848 r. w „Wiośnie Ludów” Szubin był widownią zaburzeń i ruchów wolnościowych. O utrzymanie polskości dzielnie walczyły polskie stowarzyszenia kościelne i świeckie (np. Chór "Halka". Towarzystwo Gimnastyczne "Sokół" i inne).